Voetbalverslagen

Alle wedstrijdverslagen staan nu online! Veel leesplezier...

Wedstrijd 1:
Team Wereldstage debuteert met ambitieus gelijkspel

Willemstad, 26 maart 2007. Op een, mede door de prima weersomstandigheden, sfeervol aandoend Sportpark Scherpenheuvel, stond zaterdag 24 maart het subtop duel Team Wereldstage - Amareida op het programma.

Gezien de meer dan positieve ontwikkelingen van de laatste weken rondom het keurkorps van “de admiraal”, Etienne Vermeulen, koesterde de in te geringe mate aanwezige supportersschare de hoop op een onvervalst stukje “galery play”. De creatieve driehoek Schipper, Molenaar,Veen, terzijde gestaan door de doorschuivende ausputzer Dirk-Jan Pruntel, moest in staat zijn de tegenstander de wil op te leggen en hen spreekwoordelijk van het kastje naar de muur te sturen.

Het duurde tot de 3e speelminuut alvorens de voorwaartsen van Wereldstage, onder aanvoering van de sterke spits Nick Abcouwer, het spelbeeld enigszins konden bepalen. Abcouwer, alias de draaikont, draaide op karakteristieke wijze weg van zijn directe opponent. Zijn voortzetting was echter aan de povere kant, waardoor er door de toesnellende middenvelders niet tot afronding kon worden gekomen.
2 Minuten later trachtte de mee opgerukte oudgediende Ferdinant Molenaar uit de 2e lijn zijn geluk te beproeven. Ditmaal was het schot echter een eenvoudige prooi voor de lenige doelman.

Een minuut na de tweede doelpoging werd de doelman van Amareida wederom op de proef gesteld. Een beauty van een pass van achteruit door jongeling Rogier Schipper werd door Jeffrey Dollar op waarde geschat, waarna hij zich op onorthodoxe wijze langs zijn directe tegenstander wurmde. Zijn daarop volgende draaiende schot kon enkel nog door de doelman worden getoucheerd, waarna de bal tot teleurstelling van de vele wisselspelers hoog over het doel vloog.

Nadat in de 15e minuut een vrije trap van Dollar, niet het gewenste resultaat bereikte, was het Abcouwer die wederom zijn directe tegenstander de baas was. Helaas was de afronding met de zwakke linker niet toereikend om de score een positiever aanzien te verschaffen.

Echter reeds in de 20e speelminuut bleek Amareida uit een geheel ander vaatje te tappen dan vooraf verwacht; een hoog stuiterende bal bracht de normaliter solide ogende libero Rik van Gennip in verlegenheid, waarna een doorgebroken Antiliaanse voorwaartse alleen op doelman Rens Kamer dreigde af te snellen. Gelukkig schot de onvoortuinlijke spits naast het doel, tot opluchting van de overige verdedigers, die de overige speelminuten de achterste linie volledig onder controle hielden.

Gezien het spelbeeld en de toenemende druk van Team Wereldstage mochten gedurende de 1e helft doelpunten worden verwacht. Ondanks diverse prima mogelijkheden (schot Abcouwer, Dollar, Molenaar,Vierwind), bleef het scorebord echter steken op een 0-0 rustand, en kon de immer scherpzinnige vrouwelijke verzorgster in de gedwongen rustpauze trachten ‘haar’ manschappen wederom op het juiste spoor te brengen.

In de tweede helft bleef het spelbeeld hetzelfde. Een fel spelend Werelstage dat met verschillende doelpogingen de gelukkige goallie probeerde te verschalken. Na een prima slingerworp van Wouter Droes in korte combinatie met Thomas Vermeiden, kreeg Dollar de ideale mogelijkheid de lichtelijke opgelopen frustraties van zich af te schieten. Jammer genoeg belandde het schot in het nabijgelegen vangnet in plaats van tegen de zo vurig gewenste touwen.

Toch mocht Werelstage zich haverwege de tweede helft in de vingers knijpen. Om nog immer onduidelijke reden schoot de spelbepaler en kale midvoor van Amareida plotsklaps van zich af, waarna zijn bal over de uitstekend operende doelman Kamer zweefde en op de paal kapot spatte.

Langzamerhand, op het eind van het duel, bleek dat het gewensde sprankelende en frisse spel niet geëvenaard kon worden. Om toch de 3 punten mee naar huis te nemen, werd de ongepolijste stormram Hein Vermeiden in de laatste fase naar de frontlinie gedirigeerd. Deze beproefde “tactiek”leek ver in de tweede helft zijn vruchten af te werpen: een lange bal werd door Vermeiden opgepikt en verwerkt richting het vijandelijke doel. Tergend langzaam rolde de bal echter naast de verkeerde kant van de paal.
Na deze actie vond de, voortdurende vanuit de middelcirkel operende, leidsman het genoeg en floot de wedstrijd ten einde en werd de wedstrijd afgesloten zonder doelpunten: 0-0.

Na afloop in de derde helft, waren er diverse aangeslagen koppies te ontwaren. Terecht wanneer men het resultaat bekijkt, onterecht wanneer men kijkt naar het meer dan uitstekende spelniveau van de afgelopen wedstrijd. Als er op dezelfde voet wordt doorgegaan als momenteel het geval is, dan kan het nog een leuk en succesvol voetbalseizoen worden……



Wedstrijd 2:
Gelijkspel Wereldstage na zonovergoten duel op UNA

Santa Maria, 14 april 2007. Na het lichtelijk teleurstellende gelijkspel twee weken eerder tegen “angstgegner” Amareida, stond op zaterdag 14 april de titanenstrijd tegen het eveneens hooggeklasseerde Angua op het programma.
Vooraf werd reeds duidelijk dat de door succestrainer Ettiene Vermeulen gesmede eenheid te kampen zou krijgen met een overvloed aan zonnestralen, welke onmiskenbaar een fikse invloed zou uitoefenen op het vertoonde spelbeeld.

De eerste schermutseling voor het vijandelijke doelgebied viel in de tiende minuut te noteren; een vreemd botsende vrije trap, genomen door de modieus lang gelokte Michiel, kon door de houterige doelman met alle nodige moeite worden gepareerd. Bij de daaropvolgende counter bewees alleskunner Wietse weer eens zijn veelzijdigheid, door verdedigend met het hoofd te voorkomen dat doelman Kamer in verlegenheid kon worden gebracht.

Hierna brak een fase aan die voor voetballiefhebbers met een geel-blauw hart gerust als hartverwarmend bestempeld kon worden. De meest mooie combinaties werden er voorgeschoteld, echter tot afronding kon niet worden gekomen. De fraaiste mogelijkheid was voor de frele linksbuiten die prima door de jonge linksback van Angua werd bediend, maar vanwege de slechte gesteldheid van de “grasmat’ op het moment suprème uitgleed, waardoor de kans letterlijk en figuurlijk aan hem voorbij ging.

Uitblinkers Pruntel en Wietse stonden aan de basis van de prachtige openingstreffer in de 22ste speelminuut. Door een listig opgezette 1-2 dwars door het centrum van de onthutste verdediging, werd de doorgelopen Klein vrijgespeeld, waarna hij met een subliem schot de bal “stijf in de onderhoek” deponeerde, 0-1. De meegereisde supporters zette, onder aanvoering van opa en oma Kamer, op de tribune spontaan de polonaise in. Zo’n fraaie treffer en eveneens eerste competitie doelpunt moest toch op gepaste wijze worden gevierd….

Nick Abcouwer, trachtte in de 24ste minuut de score middels een keiharde volley te verdubbelen, de donkere doelman van Angura weigerde echter alle medewerking en redde bekwaam. Terwijl de meegereisde supportersschare zich in gedachten reeds verlekkerde aan een ijskoud biertje in de nakende pauze, greep Kamer de 35e minuut aan om zich (wederom) in positieve zin te onderscheiden. Een fraaie aanvalsopzet van de Curacaose gastheren werd door hem onderbroken middels een dito save. De 0-1 ruststand voor Wereldstage was hiermee een feit.

Na rust veranderde er niet veel aan het spelbeeld. Een behoudend Wereldstage dat door hard werken sterk op de been bleef en de meeste mogelijkheden van Angua wist te pareren. Helaas kon de 0-1 voorsprong niet worden behouden.
Na een slordige en ongeconcentreerde terugspeelbal van balveroveraar Schipper, kon verdediger Arjan niets anders dan een corner toestaan aan zijn directe opponent. Deze werd hard en strak voorlangs het doel getrokken, waarna de bal na een ware klutssituatie van dichtbij, geheel buiten bereik van Kamer, kon worden ingeschoten, 1-1.

Na de 1-1 waren het de spelers van Angua die aan het langste eind leken te trekken. Mede door hun prima conditie en ervaring stuurde ze Wereldstage enige tijd van het kastje naar de muur. De 1-2 hing al een tijdje in de lucht, maar werd 4 minuten na de gelijkmaker ook werkelijkheid. Tot ontzetting van de vele fanatieke spelers van Wereldstage scoorde de sterke spits van Angua de 1-2.

Ondanks deze forse handicap bouwde Wereldstage in de persoon van Nick Abcouwer in de 60ste minuut aan een aanval die in een later stadium beslissend zou blijken. Abcouwer alias de “doorzetter” kreeg loon na werken nadat hij met zijn laatste krachtinspanning de bal kon terugleggen op ingelopen jongeling Hein Vermeiden. Deze aarzelde geen seconde en toonde aan over een zuiver schot te beschikken, 2-2. Vermeiden alias “Peter Crouch” vierde zijn doelpunt op gepaste wijze door logischerwijs het gehele team te ontarmen met zijn eerste doelpunt van het seizoen.

De keeper van Angostra toonde zich in de volgende actie van Abcouwer een slecht verliezer en ontsnapte aan rood nadat de, overigens uitstekend leidende arbiter, een ondoordachte en niet bijster slimme natrap-aktie jegens de spits over het hoofd zag.

Vijf minuten voor het welverdiende eindsignaal kreeg de geheel vrijstaande Thomas Vermeiden de bal op een presenteerblaadje van zijn maatje Veen. Ditmaal stond zijn vizier echter niet op scherp; de matige voorzet botste recht op de doelman af en de ideale mogelijkheid om juist voor het eindsignaal op 2-3 te komen werd hiermee om zeep geholpen. Vermeiden liet hiermee de spits Klein en tweelingsbroer Hein Vermeiden in enige vergetelheid achter.

De resterende speeltijd werd door Wereldstage wijzenlijk gebruikt om te consolideren. Mastodont Pruntel werd als extra slot op de deur ingebracht, terwijl in een eerder stadium de prima spelende middenvelder Richie, alias “mister kluts” reeds was ingevallen voor de prima spelende debutant Michael.
De 2-2 eindstand was hiermee een feit.

Na afloop was de conclusie gerechtvaardigd dat aan het behaalde gelijkspel in het geheel niets kon worden afgedaan en het herstel naar (nog) betere tijden duidelijk is ingezet. De conclusie kon worden getrokken dat de ervaring en volwassenheid van Angua de doorslag hadden gegeven. Gezien de lage gemiddelde leeftijd van het elftal van Wereldstage is dit wellicht een volgende horde die genomen zal moeten worden in de ontwikkeling van de spelers, wil de stap naar de 1e klasse gemaakt kunnen worden. De trainersstaf van Wereldstage staat in dat opzicht een mooie en uitdagende taak te wachten.

“Man of the Match”
Rens Kamer, met enkele katachtige reddingen hield hij Wereldstage meerdere keren op de been. Opa en oma Kamer zullen met een trots hart naar Nederland terugkeren.

tekst: Bart Veen


Wedstrijd 3:
Team Wereldstage behaald eerste overwinning na winst op cvv Willemstad

Vredenberg 2 mei 2007, Na het op het tandvlees behaalde gelijkspel twee weken eerder tegen de vrijwel ongenaakbare koploper uit de eerste klas Angua, stond woensdagavond 2 mei de eerste offiicieuze "thuiswedstrijd" in successie op het vervaardigde competitieprogramma. Ditmaal betrof het wederom een topduel in de 3e klasse; de nummer vijf van de ranglijst CVV Willemstad.
Team Wereldstage was afgereisd naar hun thuisbasis aan de Veseviusstraat om te trachten aansluiting te blijven houden met de top van de ranglijst. Het enigszins wisselvallig presterende team van trainer Ettiene Vermeulen (nog steeds genietend van zijn welverdiende vakantie) was er echter alles aan gelegen om niet in de zogenaamde “neerwaartse spiraal” te belanden. Een wedstrijd op het scherp van de snede viel dus te verwachten.
Team Wereldstage kon bij het samenstellen van zijn formatie niet beschikken over de met een nekblessure kampende keeper Rens Kamer. Oud topvoetballer Laurens van Heteren kon daarentegen wel zijn lang verwachte debuut maken. De uit eigen jeugd afkomstige Daan van Hulten maakte derhalve ook zijn debuut nadat hij door de technische leiding verkozen was om naast Jeffrey Klein en Hein Vermeiden het aanvalstrio te completeren.
De voortekenen waren meer dan gunstig; redelijke weersomstandigheden, en een record aantal supporters in de vorm van de gehele familie Schipper, een aantal blonde spelersvrouwen, en een groot deel van de overige selectie van Werelstage. Alle ingrediënten voor een succesvol verloop van de wedstrijd waren derhalve aanwezig.

Pas in de 8e speelminuut ontstond de eerste mogelijkheid voor een van beide doelgebieden; een listig "schotje" van een van de spitsen van Willemstad ging rakelings langs de doelpaal van de iets voor zijn doel staande Bart Veen. Veen bewaakte de eerste 15 minuten de goal, omdat stand-in keeper Michael wat extra tijd nodig had om zich mentaal voor te bereiden op de wedstrijd.
Het enige gevaar dat Wereldstage in deze fase kon stichten was een schuiver voorlangs van topschutter Jeffrey Klein, die na zijn uitstekende duel eerder tegen Angua, hoopte zijn doelpuntenaantal op te krikken. Langzamerhand trok Wereldstage het initiatief naar zich toe waarna bleek dat met name de achterhoede van Willemstad de nodige snelheid en wendbaarheid ontbeerde.

In de 10 minuut maakte Klein, alias "el Ciega" (de blinde), dankbaar gebruik van de beperkte draaicirkel van zijn directe tegenstander; een steekpass van stofzuiger Marius Vierwind werd door hem op waarde geschat, waarna hij na een fraaie kapbeweging oog in oog kwam te staan met de doelman van Willemstad. Helaas faalde de doelgerichte spits in zijn afronding.

Een minuut later kreeg Klein de mogelijkheid om zijn fout goed te maken. Een lange uittrap van "vliegende keep" Veen vloog plots over verdediging, waardoor Klein op het randje van buitenspel alleen zijn doorgang kon vinden naar het vijandelijke doel. Ook deze doelpoging was van dien aard dat de spelers en supporters aan de zijde van Willemstad opgelucht adem konden halen, omdat Klein wederom faalde in de afronding.

Vanaf dat moment was het vrijwel enkel Wereldstage dat de boventoon voerde. In de 15e minuut werd het veldoverzicht en het krachtverschil dan ook in uitdrukking gebracht. Een prachtige uithaal (ongelooflijk maar waar: zijn schot was er een van het zuiverste soort) met de buitenkant van de linkerwreef zorgde ervoor dat Wereldstage op voorsprong kwam. Doelpuntenmaker Rogier Schipper, alias "The Rock", vierde zijn wereldschone doelpunt op gepaste wijze door wat behoudend en nonchalant terug naar eigen helft te lopen. Ook hij wist dat er nog een lange weg te gaan was. Het doelpunt werd echter met groots onthaal ontvangen op de supporterstribune van Wereldstage, waar de familie Schipper met enige trots en euforie spontaan de wave inzette.

De fraaiste mogelijkheid om de score te verdubbelen was helaas niet besteedt aan spits Klein. Een uitstekende interceptie en dito voortzetting van metroseksueel Daan van Hulten, zorgde ervoor dat Klein oog in oog kwam te staan met de Antiliaanse sluitpost. Zijn ietwat te haastig geschoten trap hobbelde wat verveeld langs de paal. De debuterende, langgelokte van Hulten baalde als een stekker en kon zijn scheldwoorden nog net binnensmonds houden.

Na de welverdiende theepauze trachtte Wereldstage onmiddellijk de draad op te pakken om de 1-0 voorsprong zo snel mogelijk te verdubbelen. Gedurende de eerste 10 minuten van de tweede helft bleken beide ploegen het nodige ontzag voor elkaar te hebben. Het spel speelde zich veelal af rondom de middencirkel waar krachtmens Laurens van Heteren en de slanke Thomas Vermeiden naar hartelust hun specialiteit, het duel, mochten uitvechten. Echte kansen en/of mogelijkheden waren in deze fase dan ook niet te noteren, verdedigers aan beide zijden hadden duidelijk de overhand ten opzichte van de directe tegenstander en schoten werden nauwelijks gelost.
Helaas was het Willemstad die door een aantal strategische wissels en tactische snufjes Wereldstage op het verkeerde been zette. Een misverstand tussen de jonge Hein Vermeiden en de degelijke rechtsback Arjen introduceerde een pijlsnelle counter, waar de spits van Willemstad hartelijk van profiteerde. Hij schoot de bal hard achter keeper Michael, die wat verbouwereerd de 1-1 moest accepteren. De elastische rechterverdediger Rick van Gennip baalde als een stekker, omdat zijn directe tegenstander had gescoord, maar sleepte zich gedurende de tweede helft fantastisch door de wedstrijd heen.

Na de 1-1 leek Wereldstage alle schroom van zich af te spelen en werd het in elke linie sterker. Achterin controleerde Schipper en Pruntel en gaven Arjen, Wietse en van Gennip geen kans meer weg. Voorin had linkermiddenvelder Molenaar weer aan energie gewonnen, en dit werd geïllustreerd door een sterk duel op kracht in de 48e minuut. Waar hij eerder in de wedstrijd het overzicht in dergelijke situaties nog wel eens verloor, bleek nu dat je inderdaad nooit te oud bent om te leren. Een prachtige actie over meerdere schijven eindigde bij Hein Vermeiden. De meegekomen kuitenbijter Bart Veen werd ditmaal niet door "The Crouch" over het hoofd gezien, en zijn strakke schuiver zorgde ervoor dat het harde veld van Willemstad bijkans ontplofte, 2-1.

In de 58e minuut dreigde het onderliggende Willemstad door het centrum van de verdediging te breken, maar de goed opgestelde alleskunner Wietse onderkende de gevaarlijke situatie en redde met een correct uitgevoerde tackle de gevaarlijk ogende situatie. Twee minuten later zorgde een snel genomen inworp van een gefrustreerde Molenaar, middels een getelefoneerde sleep van Klein, een doelpoging op voor Thomas Vermeiden. Helaas schot hij de bal in de handen van de keeper van Willemstad.

Een strak genomen hoekschop van “antilope” Marius Vierwind zorgde er in de laatste speelminuut voor dat de sterke Tukker Dirk Jan Pruntel zijn specialiteit weer eens ten toon kon spreiden. Als een magneet werd de bal naar het hoofd van de nestor van Wereldstage getrokken, maar de krachtige kopbal belandde aan de verkeerde kant van de paal, waarmee de scheidsrechter besloot om de wedstrijd te beeindigen. Wereldstage pakte eindelijk de langverwachte overwinning en vierde de 3 punten op gepaste wijze. Bier en champagne als passend decor voor de klinkende overwinning.

Na afloop van de wedstrijd kon de conclusie worden getrokken dat het spelpeil verrassend genoeg hoog was geweest, en dat de getoonde inzet en beleving voldoende waren om 3 punten aan het totaal toe te voegen. Extra vermelding van de verslaggever ter plaatse voor de aanvallende aspiraties van bijna alle spelers van Wereldstage. Met een uitgebreide 3e en 4e helft werkte Team Wereldstage ook nog eens aan de onderlinge vriendschappelijke verhoudingen. Na afloop in de kantine bleek, na de analyse van de videobeelden, dat de gele kaart van middenvelder Ferdinand Molenaar meer dan terecht was. Team Wereldstage wenst Molenaar dan ook veel succes met het zoeken van een gepast bijbaantje voor het betalen van zijn boete.

Man of the Match: Marius Vierwind, met zijn snelle reactievermogen en ijzersterke spelopvatting controleerde hij het middenveld en liep hij vrijwel alle gaten dicht. Proficiat jongen!

tekst: Bart Veen

Wedstrijd 4:
Team Wereldstage dendert door naar de top; ook Bandolino wordt verslagen.

Zaterdag 12 mei 2007 stond alweer de 4e competitiewedstrijd van het seizoen 2006/2007 op de kalender, ditmaal tegen het onberekenbare FC Bandolino. Korte analyses en wedstrijduitslagen uit het verleden leerden dat deze ploeg sterk wisselende resultaten behaalde. Het team van trainer Ettiene Vermeulen was er echter alles aan gelegen de wrange nasmaak van het gelijkspel eerder op terrein Scherpenheuvel weg te spoelen. Wellicht was dit de reden dat een aanzienlijk aantal supporters met een zwart-wit hart sportpark Scherpenheuvel bezochten om het elftal aan het werk te zien. De veelal vrouwelijke supporters waren dan ook vol vertrouwen, en hoopte op een spetterend openingsoffensief van de zijde van Wereldstage.

De wedstrijd startte echter met een fase van aftasten, waardoor er de eerste minuten weinig spectaculairs te noteren viel voor het doelgebied van Bandolino. De beleidsbepalers van Team Wereldstage hadden de spelers in de aanloop naar dit duel willen overtuigen van het feit dat er van enige onderschatting geen sprake mocht zijn. Ondanks de goede inzet en beleving bij vrijwel alle spelers van Wereldstage bleek Bandolino in de beginfase een meer dan gelijkwaardige opponent. Sterker nog, ze hadden het beste van het spel.

Bandolino won de eerste 30 minuten elk duel en Team Wereldstage had grote moeite de bal via de degelijke backs Alex en Commandeur het veld in te krijgen. Vele onzorgvuldige passes en balverlies waren het resultaat. Rens Kamer acteerde in deze fase weer als vanouds. De kleine dappere Kamer moest enkele keren heldhaftig ingrijpen en deed dat in alle gevallen meer dan uitstekend. Verdedigend speelde Wereldstage zonder zelfvertrouwen en waren de duidelijke lijnen van de wedstrijd tegen Willemstad even verdwenen. Door de komst van oudgediende mandekker Schipper aan het eind van de eerste helft leek Wereldstage zich te herpakken en kreeg zij het veldoverwicht terug.

Een schot uit de lucht, van spelmaker Veen, verdween tot eigen frustratie hoog over de goal van de thuisspelende ploeg. Zijn matige schot was tot ontzetting van menig supporter een van de weinige doelpogingen en hoogtepunten uit de eerste helft. Het was door Rens Kamer dat het scorebord in de rust de alom bekende brillenstand bleef vertonen.

Meteen vanaf de start van de 2e helft nam Wereldstage het initiatief stevig in handen. Dit resulteerde direct in een aantal mogelijkheden c.q. kansen voor de ambitieuze ploeg uit Nederland. In eerste instantie was het Klein die in de 40e minuut net tekort kwam op een voorzet van de slanke Michiel, een tweetal minuten later was het Michiel zelf die een uitgelezen mogelijkheid kreeg om de score te openen. Na een overigens uitstekende steekbal van linkerverdediger Wouter Droes, alias het hertje. (zeer elegante loopstijl). Beide kansen bleven echter onbenut zodat Bandolino mocht blijven hopen op dat ene momentje van onoplettendheid in de defensie van Wereldstage. De nogal beperkte en houterige verdedigers van Bandolino kregen echter steeds meer moeite met het spitsenduo van Hulten/Abcouwer en uitblinker Klein construeerde zijn stelselmatige rushes door de vijandelijke verdediging.

Illustratief voor de al eerder genoemde inzet en beleving was de spijkerharde bloktackle op de bal van de “ijzeren Rinus” van Wereldstage, Dirk-Jan Pruntel. Tot grote hilariteit van de supporters keek stoïcijnse Rinus niet op of om toen zijn hevig gefrustreerde slachtoffer ten onrechte zijn beklaag deed bij de overigens uitstekend leidende arbiter. Pruntel gaf hiermee een duidelijk signaal af richting zijn ploeggenoten.

Het was dan ook debutant Danny Reijnen die wat extra pepers leek te krijgen. Met een actie op kracht en uithoudingsvermogen leidde hij de verdiende 0-1 in.
Reijnen starte zijn rush op het middenveld om vervolgens door een korte
combinatie met Michael en Klein zelf het doelpunt te maken. Door een prima pass van Klein hoefde de uitgeputte Reijnen alleen zijn voet tegen de bal te zetten, 0-1

In de 50e speelminuut voltrok zich een moment wat verrassingsgewijs een voorbode zou blijken voor later succes. Een door de donkere spits, met een onvervalste “schwalbe”, uitgelokte penalty, gevolgd door een karakteristieke schreeuw, werd door de leidsman verkeerd op waarde geschat. De spits kreeg zijn versierde penalty waarnaar hij de onfortuinlijke mandekker Rogier Schipper verbouwereerd liet toekijken.
Deze grote mogelijkheid en kans op de 1-1 werd door Bandolino echter achterwege gelaten. De nummer 13 van Bandolino (kan geen toeval zijn!) schoot de bal keihard tegen de deklat waarnaar de bal in de kluts werd weggewerkt door de degelijke tarzan Pruntel. Rens Kamer zou achteraf vertellen "de bal met zijn ogen het doel uit te hebben gekeken". (keeperkapsones)

Team Wereldstage werd door deze penalty wakker geschud en begon na de weggegeven strafschot beter te voetballen. De duels werden gewonnen, de verdediging speelde foutloos, het middenveld kreeg meer vorm en voorin werd de bal beter vastgehouden. De grote kans op de gelijkmaker was voor Wereldstage het sein om zijn team op diverse posities aan te passen om zodoende meer druk naar voren te kunnen creëren.

De 0-2 was dan ook snel een feit. Een combinatie op het middenveld zorgde uiteindelijk voor een snelle steekpass naar Klein. Klein sprintte naar het vijandelijke doel en behield knap het overzicht. De mee opgelopen witte pijl Daan van Hulten scoorde op aangeven van Klein en noteerde hiermee zijn eerste doelpunt van het seizoen. van Hulten gaf met zijn doelpunt glans aan zijn sterke optreden en lijkt hiermee de zoveelste revelatie van Wereldstage.

De laatste kans van Wereldstage kwam op naam van de sterke Abcouwer. Veen plaatste een corner vanaf de rechterzijde van het veld onberispelijk hard in de zestienmeter van Bandolino. Abcouwer alias "Haantje de Laatste" (voortaan op tijd komen) kon zijn stevige kuif net niet tegen de bal zetten. De Antilliaanse doelman kon slechts door goed anticiperen de bal op het moment suprème wegtikken.

Een onbesuisde charge op Klein zorgde er voor dat Bandolino vanaf de 65e minuut met een speler minder in het veld hadden moeten staan. Een opstootje met een hoop getouwtrek was het gevolg. Waar vechtersbaasjes Schipper en Commandeur wel brood zagen in een ouderwets knokpartijtje bleef Wereldstage haar faam als Fair Play Team hoog houden. De donkere leidsman vond het na dit zoveelste opstootje welletjes en besloot de wedstrijd eerder te beëindigen.

Al met al was het een prima voetbalavond op Sportpark Scherpenheuvel, en na 2 gelijke spelen en een overwinning in successie konden er wederom 3 behaalde punten aan het totaal worden toegevoegd. Met 8 punten uit 4 wedstrijden is er een prima seizoensstart gemaakt en wordt de toekomst van Team Wereldstage met deze lichting stagiairs met de week rooskleuriger.

Man of the Match: Jeffrey Klein. Was vrijwel betrokken bij alle aanvallen en bleek de creatieve motor van de ploeg. Zijn prima spel en twee assists waren in deze wedstrijd doorslaggevend. Nu kijken of "El Ciego" zijn faam als kansenmisser in de return wedstrijd tegen Willemstad weet weg te spelen.

Tekst: Bart Veen