Indonesie en een grove planning...

Hallo mensen,

Het is al weer even geleden en toen ik mijn eigen verhaal terug las zag ik dat ik jullie van valse informatie heb voorzien. Echter, op het moment van schrijven toen was de planning dat we Timor zouden gaan bezoeken. De realiteit is echter dat we 20 oktober Indonesie zullen verlaten. We vliegen vanaf Jakarta naar Kota Kinabalu in Maleisie (Borneo). Daar staan voor de 23ste een aantal duiken op het programma bij een eiland voor de oostkust bij Samporna, de 28ste zullen we de berg Kinabalu beklimmen (+ 4000 meter) en daarna staat er een jungletocht op het programma waar we misschien oerang-oetangs zullen gaan zien. Genoeg avontuur voor de komende weken dus!!


Voordat ik begin met vertellen hoe we in Bogor/Jakarta zijn aangekomen zal ik eerst even kort proberen uit te leggen hoe je Indonesie moet/kan zien:

De mensen:
De mensen in Indonesie zijn ontzettend gastvrij en willen (bijna) alles voor je doen/regelen. Uitzondering daar gelaten. Metname in de wat toeristische gebieden is het eenvoudig om een en ander voor elkaar te krijgen.
Andere reizigers, afkomstig uit voornamelijk Java, willen altijd graag met je op de foto en vinden het grappig om buitenlanders te zien. Helemaal als het twee Nederlanders zijn met krullen en een bos haar op de kop van heb ik jou daar...
Het straatleven is erg druk en veel mensen werken voor zichzelf als taxichaufeur, fietstaxi of men heeft een eigen toko waar je eten en andere producten kunt kopen. Men is hier tevreden als men wat eten kan kopen en sigaretten (ongeveer 80% van de mannelijke bevolking rookt). Als men niet werkt neemt men deel aan het verkeer en als men geen deel neemt aan het verkeer dan zit, staat of praat men langs de kant van de straat!

De accomodaties:
De plaatsen waar we tot nu toe verbleven waren allemaal oke. In de toeristgebieden betaal je uiteraard meer voor minder, maar over het algemeen hebben we goedkope slaapplekken kunnen vinden. Echter, meestal met een oosters toilet en douche. Ofwel, gehurkt je behoefte doen en een bak water over je eigen hoofd gooien. Gelukkig zijn er voldoende luxere hotels in de buurt waar je af en toe voor een kort bezoek naar binnen kunt.

Het verkeer:
Een grote (on)georganisseerde chaos!! Op de weg van Probolinggo naar Yogyakarta heb ik toch zeker meer dan tien keer de billen bij elkaar geknepen, maar gelukkig ging het altijd (net) goed.
Je kunt je hier op verschillende manieren transporteren. We lopen veel rond en hebben ook enkele keren gebruik gemaakt van een fietstaxi. Verder hebben we gerezen per trein en met lokale bussen. Een enkeling kijkt je vreemd aan als hij/zij de bus instapt en anderen beginnen zo goed en zo kwaad als het gaat een gesprek met je.

De natuur:
Prachtig!! Het is een ongelooflijk rijk land qua natuur. De omgeving buiten de stad is groen, vol met rijstvelden en andere verbouw!! De bergen zijn vol met dorpen en op de flanken van de berg wordt een hoop verbouwd. En dan bedoel ik ook de hele berg... Ongelooflijk hoe ze dat voor elkaar krijgen. En om je een indruk te geven wat voor temperaturen hier zijn: jaarlijks hebben ze drie keer een periode dat er aardappels gerooid kunnen worden. Vroeger werden deze getransporteerd naar Nederland, maar nu wordt alles gebruikt voor eigen gebruik.


Wat hebben we de afgelopen weken allemaal uitgespookt in Indonesie?

Zoals je op de foto's (www.dirkjanpruntel.mijnalbums.nl) al kon zien zijn we na de Gili Islands een berg opgeklommen. Dit was de Vulkaan Rinjani die in het noorden van Lombok ligt. Dit hebben we samen met twee Engelsen, Will en Che, en een Zweedse, Sofia, gedaan. Hen hadden we op Gili Trawangan ontmoet. Op vrijdag 2 oktober zijn we met deze beklimming begonnen rond 13.00 uur. Het was totaal 9 uur klimmen tot een hoogte van ongeveer 2500 meter. Echter, na 4 uur klimmen begon het gigantisch te regenen. We waren dan ook niet voor niks midden in een regenwoud!! In een mooi hutje geschuild en met wat takken en stokken een leuk muziekje gemaakt. Nou ja, leuk... het hield je in ieder geval warm. Echter de regen werd niks minder en we moesten toch echt een slaapplek voor de nacht hebben. Er zat niets anders op dan door de regen verder te klimmen. Drijf nat kwamen we 1,5 uur later aan op onze rustplaats. We moesten eigenlijk nog 1 uur verder klimmen, omdat daar de tenten waren, maar onze gids vond het beter om hier onze nachtrust te pakken. Wij dus onze slaapzakken gereed gemaakt en met 6 man lagen we onder een klein afdakje. Man aan man, lekker warm dus, haha!! Om 1.00 in de nacht maakte onze gids ons wakker om ons op te maken voor de slotklim. De spullen konden we hier achterlaten, omdat onze 'porter'(pakezel) daar achterbleef. Om 2.00 hadden we het tentenkamp bereikt en, na daar een ontbijt genuttigd te hebben, onze tocht voortgezet tot de top. Die hadden we relatief snel bereikt en omdat we nog even moesten wachten op de zonsopgang kon ik daar fijn een beetje slaap inhalen... Op tijd wakker geworden voor de opkomende zon wat mooi was om te zien. En na op 2500 meter 'happy birthday' gezongen te hebben voor m'n broer (het was in Nederland nog net 2 oktober) konden we aan de afdaling beginnen. Deze was vrij snel achter de rug en eenmaal terug vertrokken we naar Kuta (Lombok) om bij te komen van de klim.

In Kuta (Lombok) hebben we drie nachten geslapen en wat uitgerust. Vervolgens zijn we met de ferry weer terug gegaan naar Pandang Bay op Bali en van daaruit per bustaxi naar Kuta (Bali). Dit is het Salou voor Australie. Kortom, tijd voor wat party!! Om echter niet al te veel geld te 'verspillen' zijn we na drie dagen richting Java vertrokken, omdat we de 20ste een vliegtuig moesten halen in Jakarta!!

Om 17.00 zijn we vanuit Kuta vertrokken en om 3.30 stonden we midden in de nacht in Probolinggo (Java). We verbaasten ons over het feit dat het leek alsof de dag net was begonnen, zoveel 'leven' was er op de straat!! We werden gedropt bij een van de vele 'tourist informations' (lees een plekkie waar je reizen en transport kunt regelen) en daar boekten we een pakket voor de zonsopgang bij Vulkaan Bromo en transport naar Yogyakarta. Om goed 4.00 waren we onderweg naar Bromo. We waren wat aan de late kant waardoor we de zonsopgang niet helemaal hebben gezien, maar desalniettemin was deze zeer indrukwekkend. Na de zonsopgang hebben we een korte hike gemaakt naar de top van de krater. Deze liet van zich spreken door aardig te 'rommelen' en veel rook te produceren. Na hier wat foto's gemaakt te hebben en op nog meer foto's van anderen geposseerd te hebben waren we klaar voor de reis naar Yogyakarta. Een Nederlands stel dat we op Bromo ontmoet hadden waarschuwde ons al voor de vele 'doodservaringen' zij hadden gehad.
Misschien overdreven ze een beetje, maar het was af en toe niet echt een pretje om in het busje te zitten. Het haalt in wanneer het wil, seint met groot licht naar tegemoetkomend verkeer dat het aan de kant moet en trapt vol op de rem om nog snel ergens tussen te schieten. Ach, ergens is het best grappig om te zien hoe het verkeer er hier aan toe gaat. O ja, voor het inhalen wordt nog even snel op de claxon gedrukt om te waarschuwen dat men gaat inhalen...

We hadden de rit overleefd en eenmaal aangekomen in Yogyakarta was er direct iemand die een kamer voor ons aan het regelen was. In Yogya hadden we een en ander op de planning staan. De twee 'hoofdattracties' waren Borobudur en Prambanan. Twee Hindutempels. Borobudur is de oudste Hindutempel in Indonesie en was ontzettend groot. Echter door de vele Nederlandse toeristen die hier rondliepen hadden we er al snel genoeg van. Even uitrusten tegen een van de vele 'klokken' was er ook niet bij, want aan beide zeiden kwamen mensen zitten en moesten we lachen naar de camera. Je voelt je zo af en toe een bekend persoon. Na ons sociaal opgesteld te hebben tegenover deze mensen gingen we terug naar ons 'hotel'. Tijd voor rust...
De volgende dag stond namelijk Prambanan op het programma. Een tempel die in 2006 enorme schade heeft geleden na een heftige aardbeving. Veel gebouwetjes lachen plat en je kreeg het gevoel dat de aardbeving een week geleden was geweest, zoveel schade was er aangericht. Echter, er waren veel mensen bezig om de tempel weer op te bouwen. Een haast onmogelijke opdracht. Zeker aangezien het zeer aannemelijk is dat er binnen nu en een x aantal jaar wel weer een aardbeving zal plaatsvinden. Doch, de tempel was zeer indrukwekkend en ondanks dat er veel gebouwen niet te bezichtigen waren maakte hij meer indruk op mij dan Borobudur.

's Morgens om 7.00 stonden we naast ons bed de volgende dag om per trein naar Solo te reizen. Solo is een plaats ten noordoosten van Yogyakarta en ongeveer een uur bij trein. Solo was minder toeristisch dan Yogya wat ons wel aanstond. In Solo hebben we het Sultanpalace (Kraton) bekeken en een lokale (kleder)markt bezocht. Ongelooflijk hoeveel kleine kraampjes je in zo'n kleine ruimte kwijt kunt. Het was dan ook moeilijk om een fatsoelijke 'route' er tussendoor te vinden en helemaal de uitgang... Uiteindelijk is dat toch gelukt en konden we naar de antiekmarkt. Deze was vele malen kleiner dan de kledermarkt. We waren hier dan ook snel uitgekeken.
Na 's avonds een potje pool gespeeld te hebben zijn we de volgende dag naar Candi Sukuh (Tempel Sukuh) gegaan, per lokaal transport. Minibusjes, propvol met mensen, een chauffeur en twee 'helpers' die mensen in en uitlaten en over de straat naar mensen schreeuwen of ze misschien met deze bus mee willen. Na twee overstappen kwamen we bij Candi Sukuh!! Dit was de jongste tempel gebouwd door de Hindu's, voordat zij naar Bali vluchten jaren geleden. We hadden hoge verwachtigen, omdat 'men' zei dat het zeker de moeite waard was! De werkelijkheid was dat het uitzicht (de tempel staat bovenop een berg) beter was dan de tempel. Onze lokale gids vertelde dat er 10 km. Verderop nog een tempel was, Cetho. Deze was minder bekend en werd niet veel bezocht door toeristen. Wij daar dus naar toe en deze tempel was wel degelijk de moeite waard!! Het waren een hoop traptreden om op de hoogste punt van de tempel te komen, maar de blik naar beneden over de tempel was prachtig. Door de wolken was het uitzicht minder mooi, maar dat mocht de pret niet drukken.

Vanaf Solo zijn we per trein en bus naar Dieng Plateau gegaan. Dieng ligt ten noordwesten van Yogyakarta op een hoogte van 2100 meter. Het plateau is na Nepal de hoogste ter wereld. Aangekomen in Dieng en na een slaapplaats gevonden te hebben voor weinig hadden we een pakket geboekt voor de zonsopgang en het bezoeken van enkele kraters, tempels en meren rond Dieng!!
Waren onze vorige zonsopgangen de moeite waard, deze was veel meer dan dat. Ik heb nog nooit zo'n mooie zonsopgang als deze meegemaakt!! Op 2500 meter, boven de wolken met uitzicht op 4 vulkanen, waarvan eentje ook nog eens aan het roken was! Klinkt als een sprookje en zo zag het er ook uit! Onze gids vertelde zelfs dat dit een van de betere was die hij zelf had gezien, dat zegt toch iets!! Na dit aanschouwd te hebben kon onze dag niet meer kapot. Ook de eerste krater die we bezochten was indrukwekkend (merk op: er is wel veel 'indrukwekkend' in Indonesie). Er stond water in dat vanaf 2000 meter omhoog werd gepompt. Het kookte en je moest dan ook erg oppassen waar je liep, omdat de grond onder je voeten weg kon zakken en dat zou niet zo fijn zijn voor de benen... De rook die het produceerde stonk, zwavel!!
Na de krater doorgereden naar een uitzicht over twee meren, de Hindu tempels, nog een krater vol met water, Hot Springs, waar de plaatselijke bevolking zichzelf wast en een uitzicht over het grootste meer van Dieng. Het is prachtig om hier rond te rijden. Je ziet zoveel bedrijvigheid van mensen die groente en dergelijke verbouwen. Al die veldjes die tot hoog tegen de berg te zien zijn en een uitzicht op vele vulkanen/bergen... Prachtig om te zien en onmogelijk om te beschrijven. Ik kan jullie alleen maar aanraden om, wanneer je de mogelijkheid hebt, dit land te bereizen!!

Wij zijn nu in Bogor. Een voorstad van Jakarta en verblijven in, voor ons doen, luxueus hotel met warme douche!!! Dat is een tijdje geleden (Australie denk ik). Gisteren was mijn eerste verjaardag buiten Nederland een feit, vreemd. Bedankt voor de felicitaties die ik heb ontvangen!! Mocht je echter naar mijn nl. nummer ge-smst hebben, die is buiten gebruik... In Indonesie hebben we een nummer +6285857050944 (lekker op tijd). Deze zullen we bij ons volgende bezoek aan Indonesie waarschijnlijk ook gebruiken, mits dit mogelijk is. Ik denk dat we in Maleisie een ander nummer zullen hebben of geen nummer. Tot die tijd kan je ons dus bereiken op bovenstaand nummer!!


Onze planning voor na Maleisie is als volgt:
20 oktober vliegen we naar Maleisie Borneo, daarna komen we terug in Jakarta en gaan dan naar Sumatra. Daar eindigen we in Medan en willen per boot naar Singapore. Na Singapore richting Thailand en we eindigen hoogstwaarschijnlijk in Maleisie (Kuala Lumpur). Van daar vliegt Wout terug naar Nederland, omdat hij in 2010 weer op de Olymische Spelen (Vancouver) mag werken in het Holland Heineken House. Komt Dirk dan terug naar Nederland???

Nope, ik wil vanaf daar vliegen naar Nieuw-Zeeland (Auckland) en ga rondreizen (waarschijnlijk met Will en Che) over het noord- en zuideiland van NZ. Na Nieuw-Zeeland wil ik terug naar Australie waar ik wil werken en reizen langs de oostkust en waarschijnlijk ook de zuidkust. Voor de tijd daarna staat er al wel iets op de planning, maar dat zal ik jullie besparen. Feit is in ieder geval dat ik nog lang niet thuis ben en dat het reisvirus mij aardig te pakken heeft...


Pff, dat was een lang verhaal zeg. Hopelijk zijn jullie nog wakker en in grote verwachting voor mijn volgende avonturen en foto's. Zo gauw ik de mogelijkheid heb zal ik nieuwe foto's uploaden!!
Nu moeten jullie het nog even doen met de foto's tot aan de Rinjani!!

www.dirkjanpruntel.mijnalbums.nl

Groeten,

Dirk Jan