Myanmar, een cultuurshock

Dag lieve mensen,


Ik heb eindelijk een computer kunnen vinden waarmee de buitenwereld bereikt kan worden. En zoals beloofd zal ik jullie verslag doen van mijn ervaringen in Myanmar (Burma/Birma).

Op 10 januari vlogen Wouter en ik vanaf Bangkok naar Yangon. Hier kwamen we 's nachts aan en de volgende dag wilden we een en ander regelen voor het vervolg van onze trip in Myanmar. Bij een hotel kwamen we aan de praat met een freelance gids (zij lopen op straat op zoek naar toeristen) en hij heeft ons geholpen met het plannen van onze reis en het boeken van de benodigde (vlieg)tickets.
Nadat we alles hadden afgerond en met deze man de lunch hadden genuttigd heeft hij ons de belangrijkste plekken van Yangon laten zien. We hebben verschillende pagoda's/tempels bekeken en hij wist ons ook veel te vertellen over de historie van de stad en het land.

Bij deze rondtocht werd ons een ding al snel duidelijk. De mensen in Myanmar zijn super vriendelijk. Dit bleek helemaal bij een van de vele tentjes waar souvenirs worden verkocht. Wanneer je belangstelling toonde, maar toch niet wat wilde kopen werd je niet de deur uit gesmeten, maar men wensde je nog een prettige dag toe en bleef vriendelijk. Hoe anders is het in, met name Thailand, waar je na een afwijzing een boze blik krijgt en haast de straat uit gekeken wordt.
Aan het eind van de dag bedankte wij onze gids voor zijn vriendelijkheid en hij vroeg ons of hij verder nog iets kon doen. Dat was niet nodig en hij wilde daarop gaan, zonder oo maar enige vergoeding! Wout en ik keken elkaar ook aan van, 'wat is hier aan de hand'. Uiteindelijk hebben we hem natuurlijk wel een bedrag gegeven voor zijn hulp en rondleiding door de stad.

De volgende dag zijn we per nachtbus (we hebben veel met nachtbussen gerezen om tijd te besparen) naar Bagan vertrokken. Hier kwamen we 's nachts aan en na nog even kort geslapen te hebben zijn we diezelfde dag met paard en wagen de tempels van Bagan gaan bekijken. Het is een ontzettend gaaf landschap met overal waar je kijkt tempels. Dit gebied van Myanmar was vroeger rijk waardoor bijna iedereen een eigen tempel bouwde met als gevolg dat het hele gebied vol stond met tempels (meer dan 100.000). Daar zijn er nu nog tussen de 2000 en 4000 van over als gevolg van achterstallig onderhoud en aardbeving(en). Het was prachtig om deze tempels te bezichtigen en bovenop enkele tempels had je hele mooie vergezichten.

De volgende dag hebben we nog wat andere tempels bekeken per fiets. Ja ja, Dirk heeft eindelijk weer eens op een fiets gezeten en hij heeft het geweten ook. Pff, wat had ik de dag erna een spierpijn in m'n kont...
Tijd voor uitrusten was er ook niet want aan het eind van onze fietsdag stond de bus naar Mandalay gepland. Daar hebben we op de aankomstdag 3 omliggende steden bekeken met wederom veel tempels. 's Avonds zijn we bij een soort van voorstelling geweest van de Moustasche Brothers. Zij brengen op komische/speelse wijze de situatie van Myanmar onder het militair regime onder de aandacht bij de toeristen. Je kunt het een beetje vergelijken met het oude 'kopspijkers' al ligt de situatie hier vele malen gevoeliger!!
De 2e dag hebben we een boottocht gemaakt naar Mingun en 's middags nog een pagoda in Mandalay bekeken.

Om maar weer tijd te winnen met een nachtbus naar Kalaw vertrokken.
Daar hadden we eindelijk een dagje rust. Lekker een beetje door het dorpje gewandeld en een trip voor de volgende twee dagen geboekt.
We gingen in 2 dagen van Kalaw naar Inle Lake lopen. Dit is ongeveer 30 kilometer dus die rustdag kwam ons wel goed uit.
's Morgens vroeg vertrokken we per pick-up naar de startlokatie en vanaf daar was het lopen, lopen en nog eens lopen. We passeerden enkele dorpjes waar we snoepjes uitdeelden. Deze hadden we gekocht voor de kinderen die we onderweg zouden tegenkomen. Na een dag lang zwoegen, maar met mooie uitzichten kwamen we aan bij de monastry (klooster) waar we de nacht zouden doorbrengen. Best vreemd om op zo'n lokatie te moeten slapen, maar na een dag lopen gingen de oogjes gemakkelijk dicht.

Vroeg in de ochtend werd ik echter al gewekt, omdat de monnik zijn ochtendgebed deed. Na een stevig ontbijt werd de tweede dag begonnen aan de laatste kilometers richting Indein. Na hier geluncht te hebben zijn we per boot verder gegaan naar Naungshwe. Dit is een plaatsje noordelijk van Inle Lake (Inlay Lake). Hier wilden we even relaxen en onze blaren wat tijd geven om te herstelen, maar na 's avonds gegeten te hebben werd ons een tocht aangeboden langs verschillende dorpen en grotten rond Naungshwe. Die konden we niet weigeren.
Met als gevolg dat wij, twee bijna krom lopende backpackers, de volgende dag om 8.00 uur klaar stonden om wederom een tocht te gaan maken, 15 kilometer heuvelachtig gebied, succes!! We deden dit op onze slippers om onze blaren te sparen... Ik denk dat we daardoor al vrij snel stuk zaten, maar we hebben het volbracht en we wilden het voor geen goud missen. Het is allemaal heel indrukwekkend wat we daar hebben gezien.
We hebben verschillende scholen gezien, overheid en niet overheid, waar kinderen vrijwillig naar toe kunnen. Voor de overheidsscholen moeten ouders betalen, maar die hebben daar meestal geen geld voor, omdat dit een arm gebied is. De andere scholen waren beide geschonken door Japanners en hier konden de kinderen vrijwillig naar toe. Een lerares verdiend op zo'n school 20.000 Kyat per maand. Dit is afgerond ongeveer 14 euro. Om een dag te leven hebben ze ongeveer 2.000-2.500 Kyat nodig.

Onze gids vertelde dat hij maandelijks 4.100 Kyat aan de school schenkt in de vorm van potloden (een potlood kost 100 Kyat en er zitten 41 kinderen).
Hier doen de kinderen een maand mee. Wout en ik hadden 's avonds het idee om, bij het restaurant waar onze gids werkt een inzameling te houden. Zelf hebben we voor 2 maanden geld gegeven voor potloden en van de overige mensen hebben we maar liefst 2.000 Kyat ontvangen (er zaten ongeveer 12 andere mensen). De een wilde alleen aan een organisatie geven en de ander steunde al een project in Myanmar. Weer een ander kwam met het verhaal dat ze onderweg ook al veel geschonken hebben.
Ons zakte de moed eigenlijk een beetje in de schoenen. Ze kunnen wel een maaltijd naar binnen werken voor 30 to 40 duizend Kyat, maar een klein bedrag kon er niet af.
Als ik ooit ergens zit te eten en er komen twee arme backpackers bij mij aan tafel met zo'n idee, dan geef ik sowieso iets! Het ergste is nog dat van de 12 mensen die we aanspraken er 8 Nederlanders tussen zaten.
Maar goed, aan ons heeft het in ieder geval niet gelegen. Die school kan weer 2 maanden blijven schrijven!!

Terug tot de orde van de dag. Vandaag vertrekken we per bus naar Yangon en morgen vliegen we naar Sittwe. Vanaf daar gaan we per boot naar Mrauk U. Daar zullen we tempels bekijken (er zijn er ongeveer 1500). De 25ste vliegen we terug naar Yangon en willen dan naar Bago en de Golden Rock. Op 28 januari zit ons avontuur in Myanmar er op en vliegen we voor drie dagen terug naar Bangkok.

Op 31 januari vliegt Wouter voor 5 dagen naar Japan en daarna door naar Vancounver waar hij weer aan het werk mag in het Holland Heineken House. Ik vlieg terug naar Australie waar ik op zoek moet naar werk en weer herenigd zal worden met Stacy, onze geliefde auto!

Het zal ongetwijfeld even wennen worden voor ons beiden om na zo'n lange periode apart van elkaar te gaan reizen, maar daar wennen we snel genoeg aan. Ik zal in Cairns wel weer tussen de backpackers vallen dus...

Hopelijk vind ik snel een baantje om weer even wat geld mee te verdienen, zodat ik daarna de oostkust naar beneden kan reizen.

Dit was mijn laatste verhaal vanuit Zuid-Oost-Azie en ik laat weer van mij horen als ik wederom down under ben, Australie!!

Groeten,

Dirk

Ps.: Als ik in Australie ben zal ik nieuwe foto's op mijn site plaatsen. Tot die tijd moeten jullie het met de oude foto's doen.
www.dirkjanpruntel.mijnalbums.nl